A Origem da Vulpex

  • Finalizada
  • Zana
  • Capitulos 20
  • Gêneros Ação

Tempo estimado de leitura: 4 horas

    18
    Capítulos:

    Capítulo 4

    Capitulo IV

    Álcool, Adultério, Estupro, Heterossexualidade, Incesto, Linguagem Imprópria, Mutilação, Nudez, Sexo, Suicídio, Violência

    Apartir, de agora, a historia comeca, a se desenrolar.

    Depois daquele, confuso encontro, Scott ficou curioso sobre a vida daquela jovem. Como ate hoje, ela não havia se casado, pois era muito bela! Quem era ela? Como era possível, alguém feito ela, existir? Quem era sua mãe? Já que se tratava, de uma integrante de seu Clã.

    Curioso, ele se achegou , ao seu pai, agora mais velho e perguntou.

    - Meu pai. Posso lhe perguntar, algo?- Scott

    - O que lhe atormenta, meu filho?- Loeure

    - Meu pai, por uma acaso, pode um romano, saber falar nossa língua? Lutar como um de nos? Se portar como um de nos? E não ser um de nos?- Scott

    - Que pergunta, meu filho! ? Loeure fala irritado.- É claro que não! Ele são ignorantes o suficiente, para não o faze-lo.

    - Pai, era so o que eu queria saber!- Scott- Pai, sera que é possível uma mulher de nosso povo, se unir a um romano?- Scott ainda pergunta curioso

    - Se tal, mulher fizesse isso, seria o mesmo, que trair ao nosso povo!- Loeure fala nervoso. ? Por um acaso sabe de algo?-Ele começa a desconfiar.

    - Não pai, mas eu estou suspeitando de algo! Na hora certa o senhor , saberá. Eu apenas tenho que ter, certeza das minhas suspeitas.-Scott

    - Cuidado meu, filho! Voce mesmo, já viu o que um romano é capaz!

    Loure estava falando , da morte de Sabrina, esposa de Scott, e do filho. A dois anos atrás, Sabrina morreu durante , um parto muito demorado e dificil. Tanto ela, quanto o bebe, não aguentaram.

    - Sim meu pai, eu sei.-Scott

    - Scott, você precisa se casar...- Loeure

    - Pai, não quero tocar, nesse assunto.- Scott não se esquecera da sua esposa Sabrina.

    Mas agora, ele tinha uma nova motivação, descobrir quem era , aquela pequena, e misteriosa romana, com jeito scotto.

    Passado, um mês Julia já estava, cansada de ficar sozinha, em casa. Apesar de ela , ter seus fieis amigos, os cavalos, mulas e cães, a quem confidenciava sua vida. Ela estava entediada. O que lhe animava um , pouco era sua , pequena raposa. Que agora, sarada de suas feridas, mostrava uma pelagem , de um castanho avermelhado. O animal, já estava ficando adulto. E Julia admirava , o crescimento daquele pequeno ser. Ela sempre , a levava durante, suas idas para, o estabulo para tratar os animais.

    Os animais, estavam passando por uma, praga de carrapatos, naquela semana. Julio deve trabalho dobrado. Fazia infusões, chás para banhar os animais, e outros remédios para tentar, melhorar a situação.

    Ao fim do dia, Julia estava, extremamente cansada, e banhar-se na tina, não resolveria o seu problema. Então novamente, Julia resolveu banhar-se , no lago. Julia, novamente cumpriu seu ritual, e se ocultou em sua capa. Como a pequena raposa, já estava maior, e melhor , ela seguiu caminhando ao lado, de sua dona.

    Scott, finalmente depois de vários dias, espreitando a espera de Julia. Viu na mata, o movimento da pequena figura, oculta pela capa, que ele vira em outrora, e com o pequeno animal, agora curado , a acompanhando.

    Scott a seguiu ate, as terras do lago, e observou suas atitudes.

    Julia, como de costume, retirou a capa, estendeu uma manda no chão e acomodou a raposa nele. Deu um pequeno , pedaço de pão ao animal. E foi próxima , as arvores para pegar gravetos para fogueira. Scott, nessa hora recuou, fazendo um leve barulho. Mas o suficiente para deixar Julia, mais esperta. Julia então voltou, para a beira do lago, e acendeu a fogueira. Como ela não notou, mais movimento algum, ela foi se banhar, enquanto a carne, assava ao fogo.

    So que dessa vez, Julia usou uma túnica fina para se banhar. Mau sabia,Julia que a túnica, parecia provocar mais ainda Scott. O tecido fino, e molhado tocando , aquela pele , alva, delicada e macia. Grudada, e se moldando, a aquele corpo delicado.

    Foi então , que ela ouviu novamente, um barulho vindo da mata. Ela deu uma olhada, discreta, e notou no meio das arvores, a pele com cabeça de raposa, bem parecida com a que Scott, usava. Nesse momento , ela notou que era Scott. Ela decidiu testar, o quanto ele iria aguentar.

    Ela começou, a nadar no lago dando, poucos mergulhos, mas sempre mostrando bem a parte superior de seu corpo. Jogando agua, para que a túnica, grudasse, mais ao seu corpo, e mostrasse mais, o seu corpo. Principalmente, nos seios. Por dentro ela estava rindo. `` Já que resolveu, me espiar, terá que aguentar quieto.```

    Scott, que não sentia , o calor de uma mulher, a quase 2anos. Estava a beira de um ataque de nervos. Mas não podia se revelar, pois se o fizesse agora!! Teria que , conversar com ela irritada, novamente. E isso, ele não queria. Queria falar com ela sim, mas quando ela estivesse calma. Mas , diante de tudo, aquilo que ela, estava fazendo, ele não sabia ate quando suportaria.

    Então Julia, saiu das aguas. Ela se esticou, ao sol esperando seu corpo secas. A luz do sol poente, iluminava a pele dela, dando uma tonalidade alaranjada a sua pele. Parecia uma visão. Tocando de leve os cabelos dela, mostrando uma cor acobreada aos fios.

    Scott, mal podia acreditar, nas coisas que estavam se passando pela sua cabeça. Depois de se secar ela notou, que a noite já estava chegando. E a lua se mostra bela, e linda muito brilhante. E por um momento ela esquece tudo , a sua volta. E Pensa em seu sonho, de ter uma família, filhos e que nunca poderia , realiazar. Então ela sente sua pequena raposa se aproximar, a pega no colo, e fala. - Pelo jeito, você sera , minha companheira para sempre!! E a fala um poema, que sua mãe, lhe ensinou, para a pessoa amada.

    -------------------------------------------------- ------------------------------------------------

    ვინ მომწონს

    ვინ მომწონს

    როგორც მე

    ვინ მომწონს

    არა მგონია, მე ვარ სრულყოფილი

    მე მიყვარს, ვინ იღებს

    Crazy უფასო

    ცუდი განწყობა, გაბრაზებული

    ვინ მომწონს

    როგორც მე

    ვინ მომწონს

    მე ვიცი

    და მიუხედავად იმისა, არ ვიცი

    როგორც მე

    ვინ მომწონს

    თქვენ იცით, ჩემი სიხარული,

    სილამაზის, ჰარმონია

    იცოდე გემოვნების ჩემი ცრემლებით

    იცოდე ძალა შიგნით me

    ვინ მომწონს

    როგორც მე

    იმის გამო, რომ ადრე მე ვხედავ

    ხერხი ჩემი სული

    ვინ მომწონს

    როგორც მე.

    Alpha

    -------------------------------------------------- ------------------------------------------------

    vin momtsons

    vin momtsons

    rogorts? me

    vin momtsons

    ara mgonia, me var srulqop?ili

    me miqvars , vin ighebs

    Crazy up?aso

    ts?udi gantsqoba, gabrazebuli

    vin momtsons

    rogorts? me

    vin momtsons

    me vits?i

    da miukhedavad imisa, ar vits?i

    rogorts? me

    vin momtsons

    t?k?ven its?it? , ch?emi sikharuli,

    silamazis , harmonia

    its?odegemovnebis ch?emi ts?remlebit?

    its?odedzala shignit? me

    vin momtsons

    rogorts? me

    imis gamo, rom adre me vkhedav

    kherkhi ch?emi suli

    vin momtsons

    rogorts? me.

    - --------------------------------------------------------------------------------------------------

    Quem eu gosto

    Quem eu gosto

    Gosta de mim

    Quem eu gosto

    Não me acha perfeita

    Quem eu gosto me aceita

    Louca, livre

    Mau humorada, irritada

    Quem eu gosto

    Gosta de mim

    Quem eu gosto

    Me conhece

    E mesmo que não me conheça

    Gosta de mim

    Quem eu gosto

    Sabe da minha alegria,

    Beleza, harmonia

    Conhece o sabor das minhas lágrimas

    Sabe da força dentro de mim

    Quem eu gosto

    Gosta de mim

    Porque antes de me ver

    Viu a minha alma

    Quem eu gosto

    Gosta de mim.

    Ela recita, melodioso, esse poema, e sentindo um tristeza, no peito.

    Scott, sente a mesma tristeza dela. Ao ouvir o poema, que ele conhecia bem, ele teve certeza, de que não era, acaso tudo aquilo que estava, acontecendo. Não era qualquer, pessoa, que conhecia aqueles poemas. E também, não era qualquer, um quer conseguia recitar, da forma certa.

    Ele pensou, o momento é agora! Mas ele ficou com, medo novamente e voltou, para traz. Mas desta vez, ele tropeçou, num galho , e caiu. Julia o ouviu muito bem.

    Enxugou, suas lagrimas, e se voltou para a mata, e o provocou.

    - A visão, o agradou Scott?!- Ela fala zombando dele.

    Scott para , por um minuto no meio das , arvore e fala para si mesmo.

    AH! Não acredito. Essa menina, não pode ter feito isso.

    - Scott! Eu sei que é você, quem esta ai. Eu sempre soube. Na verdade, eu fiz tudo aquilo de proposito!!!- Julia fala rindo muito.

    - Mas, que menina maldita!- Ele fala baixo, para ele mesmo

    - Eu queria saber, ate quanto você aguentava! Meus parabéns, você é muuuuuito controlado!!! Kkkkkkk!!!!- Julia solta uma gargalhada.

    Scott, sai de dentro da mata, e aparece irritado, com ela

    - Voce sabe, o que eu passei , la atraz menina?! Pro um homem, como eu, é muito difícil aguentar uma coisa dessas!!!- Ele a olha irritado , e inconformado.

    - Ninguem , mandou ficar, me espiando!!- KKKKK!!!- Julia solta mais uma, gargalhada e segura a barriga, pois já não aguenta mais rir.

    - Voce, foi muito cruel , menina!!- Ela a olha, quase rindo, e com as mãos na cintura.

    - Voce devia estar, louco la atrás!!- Julia ate se contorce de rir.

    - É quer dizer, que você, achou tudo isso engraçado, não é?!-Scott a olha, ficar sem ar de tanto rir.

    Julia, o olha, e não conseguindo mais falar, acena com a cabeça.

    Então Scott, acena com a cabeça, levanta um sombrancelha, e a agarra pela cintura. Ele a puxa bem próximo a ele, e a aperta fortemente ao peito. Ela levanta a cabeça assustada, com o gesto repentino dele. Ele a olha quase, que hipnoticamente. Os olhos dele brilhavam como, fogo. Ele abaixou a cabeça, e começou a beijar, e respirar o perfume dela, no pescoço de Julia. Ela arrepiou ate o ultimo fio de cabelo, e amoleceu as pernas com a sensação , que sentia.

    Ele rocou, seu rosto áspero, de barba feita, no rosto dela. Ela quase, veio ao chão e o agarrou firme. Ela admirou, tamanho dos musculo dele, quase perdeu o ar.

    Agora, ela estava com a respiração, bem ofegante com as sensações, que aquele homem causara nela. Então ele olhou novamente , para a face dela, ele gentilmente segurou o queixo dela, e o voltou para o seu rosto. Ele se abaixo, bem próximo a ela, ate quase encostar, seus lábios nela. Ela sentindo, que seria beija, fechou os olhos, para sentir o impacto, dos lábios dele, nos dela. Foi então, que ele sussurro.

    - Agora você sabe , o que eu passei!- Scott sorri, tanto uma leve risada.

    Julia, na hora abriu os olhos, irritada. Ela viu ele rindo dela, ela na hora se soltou dele, lhe deu , um tapas nas costas dele.

    - Seu bobo!!! Isso, não se faz!!!- E alguns tapas, nas costas dele. Emburra a cara. Agora é Scott, quem da a gargalhada.

    - Menina boba!!! Caiu direitinho, na própria armadilha!!!- rim muito Scott. Julia pega sua capa , e sua coisas, e chama a sua raposa.

    - Venha Vulpex! ? Julia achama.

    - Por que você a chama de Vulpex?

    - Antes dela, eu nunca me deu certo com animais de casa. Isso por que hoje, eu cuido dos animais , das tropas. Mas animais ,para mim mesma nunca. E antes dela, eu tive 9animais. Ela foi a única, com quem eu me dei certo, dai o nome Vulpex( RAPOSA EM LATIM


    Somente usuários cadastrados podem comentar! Clique aqui para cadastrar-se agora mesmo!